άμεση μετάδοση
Κυριακή Έκτη
Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν η’, 27-39
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς τήν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὅς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καί ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καί ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ’ ἐν τοῖς μνήμασιν. Ἰδών δέ τόν Ἰησοῦν καί ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καί φωνῇ μεγάλῃ εἶπε˙ Τί ἐμοί καί σοί, Ἰησοῦ Υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. Παρήγγειλε γάρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπό τοῦ ἀνθρώπου˙ πολλοῖς γάρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν˙ καί ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καί πέδαις φυλασσόμενος˙ καί διαρρήσσων τά δεσμά, ἠλαύνετο ὑπό τοῦ δαίμονος εἰς τάς ἐρήμους. Ἐπηρώτησε δέ αὐτόν ὁ Ἰησοῦς, λέγων ˙ Τί σοί ἐστίν ὄνομα; Ὁ δέ εἶπε˙ Λεγεών˙ ὅτι δαιμόνια πολλά εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν. Καί παρεκάλει αὐτόν, ἵνα μή ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τήν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. Ἦν δέ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει˙ καί παρεκάλουν αὐτόν, ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν. Καί ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. Ἐξελθόντα δέ τά δαιμόνια ἀπό τοῦ ἀνθρώπου, εἰσῆλθον εἰς τούς χοίρους, καί ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατά τοῦ κρημνοῦ εἰς τήν λίμνην, καί ἀπεπνίγη. Ἰδόντες δέ οἱ βόσκοντες τό γεγενημένον, ἔφυγον˙ καί ἀπελθόντες ἀπήγγειλαν εἰς τήν πόλιν, καί εἰς τούς ἀγρούς. Ἐξῆλθον δέ ἰδεῖν τό γεγονός˙ καί ἦλθον πρός τόν Ἰησοῦν, καί εὗρον καθήμερον τόν ἄνθρωπον, ἀφ’ οὗ τά δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καί σωφρονοῦντα παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ˙ καί ἐφοβήθησαν. Ἀπήγγειλαν δέ αὐτοῖς καί οἱ ἰδόντες, πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. Καί ἠρώτησαν αὐτόν ἅπαν τό πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ’ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο˙ αὐτός δέ ἐμβάς εἰς τό πλοῖον, ὑπέστρεψεν. Ἐδέετο δέ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ’ οὗ ἐξεληλύθει τά δαιμόνια, εἶναι σύν αὐτῷ. Ἀπέλυσε δέ αὐτόν ὁ Ἰησοῦς λέγων˙ Ὑπόστρεφε εἰς τόν οἶκόν σου, καί διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. Καί ἀπῆλθε, καθ’ ὅλην τήν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ
Το 357 μ.Χ. πηγαίνει στην Πάτρα, κατ’ εντολή του Αυτοκράτορα Κωνσταντίου, γιου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, για να παραλάβει τα σεπτά λείψανα του Αγίου Ανδρέα και να τα ανακομίσει στον νεόκτιστο Ναό των Αγίων αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη (3 Μαρτίου 357 μ.Χ.).
Κατά την διαμονή του στην Πάτρα και με την επίβλεψη του κατασκεύασε υδραγωγείο. Στρατοπεδευμένος στην περιοχή της Μονής Γηροκομείου ελεούσε και βοηθούσε πλήθος αναξιοπαθούντων και κυρίως γερόντων, γεγονός που δικαιολογεί την τοπωνυμία Γηροκομείο.
Όταν, το 363 μ.Χ., ο Αρτέμιος άκουσε ότι ο Ιουλιανός ο Παραβάτης βασάνιζε τους χριστιανούς στην Αντιόχεια, ήλθαν στα χείλη του τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ προς το Θεό: «Κύριε, πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με» (Ψαλμός Ν΄ (50), στ. 14). Κύριε, στήριξε με, με σκέψεις σταθερές και θέληση ισχυρή, που να κυριαρχεί μέσα μου και να με κατευθύνει στην υπεράσπιση του αγαθού με θάρρος.
Πράγματι, ο Αρτέμιος, με τη δύναμη που του έδωσε ο Θεός, πήγε αμέσως στην Αντιόχεια και με παρρησία ήλεγξε ευθέως τον Ιουλιανό για τις παρανομίες του κατά των χριστιανών. Ο Ιουλιανός, που δεν περίμενε τέτοια στάση από αξιωματούχο, τον συνέλαβε και τον μαστίγωσε αλύπητα.
Έπειτα του έσπασε τα κόκαλα με πέτρες, και τελικά τον αποκεφάλισε. Το Ιερό λείψανο του Αρτεμίου παρέλαβε κάποια διακόνισσα, η Αρίστη, που το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό του προφήτου Προδρόμου.
Ι. Μ. Κύκκου 