Θεία Λειτουργία Κοιμήσεως της Θεοτόκου – Άμεση μετάδοση από το Μοναστήρι της Παναγίας του Κύκκου

«Θεοτόκος» και «Παναγία», «Θεομήτωρ» ή «Μήτηρ Θεού», «Υπέραγνη Δέσποινα» και «αγία Μαρία η αειπάρθενος», είναι μερικές από τις προσωνυμίες της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού Χριστού, της «λαμπρότερης μορφής στo αγιολόγιο και εορτολόγιο της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας».

Ο Ορθόδοξος κόσμος, «την τιμά ως το γλυκύτερο και υψηλότερο δημιούργημα τού Θεού, της οποίας τη δόξα τοποθετεί πιο πάνω από τη δόξα των αγγέλων, την ψάλλει ως «τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ»», αλλά και ως «θεία Πύλη και μήτηρ της όντως ζωής,…του μονογενούς Υιού του Θεού, ην διελθών…πάσιν ανθρώποις σωτηρίαν απειργάσατο». Η ευλάβεια προς το πρόσωπό της «δεν φαίνεται μόνο από την επίκληση της για βοήθεια και συμπαράσταση, αλλά και από το πλήθος των ναών και μονών που είναι αφιερωμένοι σ’ αυτήν», «τις εικονογραφικές παραστάσεις», «τους εκκλησιαστικούς ύμνους» και τα «εγκωμιαστικά έργα» τα οποία έχουν γραφτεί προς τιμή της.

Η τιμή προς τη Θεοτόκο, «έχει τις ρίζες της στην αρχαιότατη παράδοση της Εκκλησίας», από την οποία προσαγορεύεται έτσι, επειδή έτεκε (=γέννησε) τον ενανθρωπήσαντα θείο Λόγο και Υιό του Θεού. Γι αυτό ψάλλεται ως «Κλίμαξ επουράνιος», δια της οποίας ήρθε στη γη και σαρκώθηκε, ως τέλειος άνθρωπος ο Χριστός-Λόγος και έτσι, η ίδια, αφού ελεύθερα υπάκουσε στο θέλημα του Θεού και συνεργάστηκε, κατέστη η της «προμήτορος Εύας το σφάλμα ανορθώσασα».

Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στο σπίτι του, όπου διέμενε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου. Όταν δε ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν.

Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι θα συναντούσε το μονογενή της Υιό και Θεό όλων των ανθρώπων. Πήγε, λοιπόν, και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαίων, όπου συνήθιζε να προσεύχεται και ο Κύριος Ιησούς. Έπειτα, γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη, όπου έκανε γνωστή την επικείμενη κοίμηση της.

Η παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ήμερα από την εμφάνιση του αγγέλου, λίγο πριν κοιμηθεί η Θεοτόκος, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε, ξαφνικά νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν ξαπλωμένη η Θεοτόκος και περίμενε την κοίμηση της. Mαζί δε με τους Aποστόλους ήλθε και ο Aρεοπαγίτης Διονύσιος, ο Άγιος Iερόθεος ο διδάσκαλος του Διονυσίου, ο Aπόστολος Tιμόθεος, και οι λοιποί θεόσοφοι Iεράρχες.

Όταν εκοιμήθη, με ψαλμούς και ύμνους την τοποθέτησαν στο μνήμα της Γεσθημανή. Eπειδή, κατά θείαν οικονομίαν, ένας από τους Aποστόλους (ο Θωμάς όπως λέει η παράδοση) δεν ήταν παρών στην κηδεία της Θεομήτορος, ζήτησε να ανοιχτεί ο τάφος ώστε να προσκυνήσει και αυτός το Σώμα της Θεοτόκου.

Έτσι, μετά από τρεις ήμερες, άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία αναστήθηκε σωματικά και ανελήφθη στους ουρανούς. Και βέβαια, όλη η ανθρωπότητα, με ευγνωμοσύνη για τις πρεσβείες της στο Σωτήρα Χριστό, αναφωνεί: «Χαίρε, ώ Μήτερ τής ζωής».

Ἀπολυτίκιον
 Ἦχος α’.
Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
 Ἦχος πλ. β’. Αὐτόμελον.
Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.

Ὁ Οἶκος
 Τείχισόν μου τὰς φρένας Σωτήρ μου· τὸ γὰρ τεῖχος τοῦ κόσμου ἀνυμνῆσαι τολμῶ, τὴν ἄχραντον Μητέρα σου, ἐν πύργῳ ῥημάτων ἐνίσχυσόν με, καὶ ἐν βάρεσιν ἐννοιῶν ὀχύρωσόν με· σὺ γὰρ βοᾷς τῶν αἰτούντων πιστῶς τὰς αἰτήσεις πληροῦν. Σὺ οὖν μοι δώρησαι γλῶτταν, προφοράν, καὶ λογισμὸν ἀκαταίσχυντον· πᾶσα γὰρ δόσις ἐλλάμψεως παρὰ σοῦ καταπέμπεται φωταγωγέ, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.

Μεγαλυνάριον
 Παρέστης Παρθένε ἐκ δεξιῶν, τοῦ Παμβασιλέως, ὡς Βασίλισσα τοῦ παντός, περιβεβλημένη, ἀθανασίας αἴγλην, ἀρθεῖσα μετὰ δόξης, πρὸς τὰ οὐράνια.

http://www.kykkos.org.cy
http://www.youtube.com/mkykkou
http://twitter.com/Kykkou
http://www.facebook.com/ImKykkou
http://plus.google.com/u/0/b/106492594023967810376/
http://www.imkykkou.org.cy

Ετήσιο Μνημόσυνο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ΄ στην Ιερά Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μονή Κύκκου

Κυριακή Η’ Ματθαίου
3 Αυγούστου 2014

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Ματθ. ιδ’ 14-22

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἶδεν ὁ  Ἰησοῦς πολύν ὄχλον, καί ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτούς, καί ἐθεράπευσε τούς ἀρρώστους αὐτῶν.  Ὀψίας δέ γενομένης, προσῆλθον αὐτῷ οἱ Μαθηταί αὐτοῦ, λέγοντες˙  Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος, καί ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν˙ ἀπόλυσον τούς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τάς κώμας, ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. Ὁ δέ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς˙ Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν˙ δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. Οἱ δέ λέγουσιν αὐτῷ˙ Οὐκ ἔχομεν ὧδε, εἰ μή πέντε ἄρτους, καί δύω ἰχθύας. Ὁ δέ εἶπε˙ Φέρετέ μοι αὐτούς ὧδε. Καί κελεύσας τούς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπί τούς χόρτους, καί λαβών τούς πέντε ἄρτους, καί τούς δύω ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τόν οὐρανόν, εὐλόγησε˙ καί κλάσας, ἔδωκε τοῖς Μαθηταῖς τούς ἄρτους, οἱ δέ Μαθηταί τοῖς ὄχλοις. Καί ἔφαγον πάντες, καί ἐχορτάσθησαν˙ καί ἦραν τό περισσεῦον τῶν κλασμάτων, δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Οἱ δέ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεί πεντακισχιλίοι, χωρίς γυναικῶν καί παιδίων. Καί εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τούς Μαθητάς αὑτοῦ, ἐμβῆναι εἰς τό πλοῖον, καί προάγειν αὐτόν εἰς τό πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τούς ὄχλους.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Τον καιρό εκείνο, όταν ο Ιησούς βγήκε στη στεριά, είδε πολύν κόσμο και τους σπλαχνίστηκε, και γιάτρεψε τους αρρώστους των. Όταν έπεσε το δειλινό, τον πλησίασαν οι μαθητές του και του είπαν: «Ο τόπος είναι ερημικός, και η ώρα πια περασμένη. Διώξε τον κόσμο να πάνε στα χωριά για ν’ αγοράσουν φαγητά να φάνε». Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Δεν υπάρχει λόγος να φύγουν, δώστε τους εσείς να φάνε». Κι αυτοί του λένε: «Δεν έχουμε εδώ παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια». Κι αυτός είπε: «Φέρτε μου τα εδώ». Κι αφού πρόσταξε τον κόσμο να καθίσει για φαγητό πάνω στο χορτάρι, πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό, τα ευλόγησε, έκοψε τα ψωμιά σε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές, κι οι μαθητές στο πλήθος.  Έφαγαν όλοι και χόρτασαν. Και μάζεψαν τα περισσεύματα από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα. Αυτοί που έφαγαν ήταν περίπου πέντε χιλιάδες άντρες, χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε μια μάχη και είχαν τραυματιστεί πολλοί. Σε μια ανάπαυλα τους φορτώνουν στο αυτοκίνητο για να τους πάνε για νοσηλεία. Ήταν και ένα παιδί, νεοσύλλεκτος, 18 χρονών, βαριά τραυματισμένος. Όπως πήγαιναν για το νοσοκομείο, χτυπάει η καμπάνα μιας Εκκλησίας. Φωνάζει ο νεοσύλλεκτος: 

-Σταματείστε. Εγώ δεν πιστεύω ότι θα ζήσω μέχρι το νοσοκομείο. Κατεβάστε με και πηγαίνετέ με στην Εκκλησία να πάρω τον Άρτο της Ζωής.

Με τα πολλά τον πήγαν στην Εκκλησία και μετέλαβε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Και τότε είπε: «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου, Δέσποτα…». Αλλά ο Θεός θέλησε να ζήσει, και μάλιστα να γράψει τα απομνημονεύματά του. 

Θαυμάζει κανείς ένα παιδί 18 χρονών, που  -υποτίθεται- είχε μπροστά τη ζωή του, να προτιμάει τον Άρτο της Ζωής από τη φροντίδα για τη σωματική του υγεία.  

Ένας δεκαοχτάρης μας δείχνει πόσο ανώτερη είναι η Όντως Ζωή μαζί με τον Χριστό από την απλή παράταση της επί γης ζωής˙ πόσο ανώτερο είναι το ψωμί της καρδιάς από το ψωμί της κοιλιάς˙ πόσο ανώτερο είναι το ψωμί που προσφέρει ο ουρανός από το ψωμί που προσφέρει η γη.  Και τελικά πόσο ανώτερο από το ψωμί που προσφέρει ο φούρναρης, είναι το ψωμί που προσφέρει εν τω ονόματι του Χριστού και κατ’ εντολή Του, ο δούλος Του, ο ιερέας μέσα στην Θεία Ευχαριστία.

Ο νεαρός στρατιώτης θυσίασε τη φροντίδα για την υγεία του, για να μη χάσει τον Άρτο της Ζωής. Είχε καταλάβει ότι χωρίς πνεύμα θυσίας δεν μπορείς να καταλάβεις και να αγαπήσεις Αυτόν, που έγινε θυσία για να μας χαρίσει τον Άρτο της Ζωής.

Με την αγάπη Του τρέφει ο Χριστός τον κόσμο. Και με την αγάπη αλέθεται το σιτάρι της ύπαρξής μας, για να γίνει τροφή και θυσία. Τροφή της ψυχής μας με την έμπρακτη αγάπη προς τους άλλους και θυσία στον Χριστό. Αγιασμός και σωτηρία όλου του κόσμου. Αμήν.

Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου