Κυριακή προ της Χριστού γεννήσεως
22 Δεκεμβρίου 2013
Ευαγγέλιο (Αρχαίο Κείμενο)
Κατά Ματθαίον Α´ 1 – 25
Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ, υἱοῦ Ἀβραάμ. Ἀβραὰμ ἐγέννησεν τὸν Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, Ἰούδας δὲ ἐγέννησεν τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑσρώμ, Ἑσρὼμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀράμ, Ἀρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀμιναδάβ, Ἀμιναδὰβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαλμών, Σαλμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ραχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ρούθ, Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεσσαί, Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησεν τὸν Δαυῒδ τὸν βασιλέα. Δαυῒδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, Σολομὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ροβοάμ, Ροβοὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀβιά, Ἀβιὰ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀσά, Ἀσὰ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσαφάτ, Ἰωσαφὰτ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωράμ, Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ὀζίαν, Ὀζίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωάθαμ, Ἰωάθαμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχαζ, Ἀχαζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑζεκίαν, Ἑζεκίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀμών, Ἀμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσίαν, Ἰωσίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος. Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος Ἰεχονίας ἐγέννησεν τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀβιούδ, Ἀβιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλιακείμ, Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀζώρ, Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχείμ, Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλιούδ, Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλεάζαρ, Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός. Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες. Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν· μνηστευθείσης τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Αγίου. Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρᾳ ἀπολῦσαι αὐτήν. ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ’ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυῒδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου, τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Αγίου· τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν, αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός. Διεγερθεὶς δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱόν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.
Ευαγγέλιο (Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα)
Κατά Ματθαίον Α´ 1 – 25
Βίβλος της γενεαλογίας του Ιησού Χριστού, του γιου του Δαβίδ, γιου του Αβραάμ. Ο Αβραάμ γέννησε τον Ισαάκ, και ο Ισαάκ γέννησε τον Ιακώβ, και ο Ιακώβ γέννησε τον Ιούδα και τους αδελφούς του, και ο Ιούδας γέννησε το Φαρές και το Ζαρά από τη Θαμάρ, και ο Φαρές γέννησε τον Εσρώμ, και ο Εσρώμ γέννησε τον Αράμ, και ο Αράμ γέννησε τον Αμιναδάβ, και ο Αμιναδάβ γέννησε το Ναασσών, και ο Ναασσών γέννησε το Σαλμών, και ο Σαλμών γέννησε το Βοόζ από τη Ραχάβ, και ο Βοόζ γέννησε τον Ιωβήδ από τη Ρουθ, και ο Ιωβήδ γέννησε τον Ιεσσαί, και ο Ιεσσαί γέννησε το Δαβίδ το βασιλιά. Και ο Δαβίδ γέννησε το Σολομώντα από τη γυναίκα του Ουρία, και ο Σολομώντας γέννησε το Ροβοάμ, και ο Ροβοάμ γέννησε τον Αβιά, και ο Αβιά γέννησε τον Ασά, και ο Ασά γέννησε τον Ιωσαφάτ, και ο Ιωσαφάτ γέννησε τον Ιωράμ, και ο Ιωράμ γέννησε τον Οζία, και ο Οζίας γέννησε τον Ιωάθαμ, και ο Ιωάθαμ γέννησε τον Άχαζ, και ο Άχαζ γέννησε τον Εζεκία, και ο Εζεκίας γέννησε το Μανασσή, και ο Μανασσής γέννησε τον Αμώς, και ο Αμώς γέννησε τον Ιωσία, και ο Ιωσίας γέννησε τον Ιεχονία και τους αδελφούς του κατά τη μετοικεσία στη Βαβυλώνα. Μετά λοιπόν τη μετοικεσία στη Βαβυλώνα ο Ιεχονίας γέννησε το Σαλαθιήλ, και ο Σαλαθιήλ γέννησε το Ζοροβαβέλ, και ο Ζοροβαβέλ γέννησε τον Αβιούδ, και ο Αβιούδ γέννησε τον Ελιακείμ, και ο Ελιακείμ γέννησε τον Αζώρ, και ο Αζώρ γέννησε το Σαδώκ, και ο Σαδώκ γέννησε τον Αχείμ, και ο Αχείμ γέννησε τον Ελιούδ, και ο Ελιούδ γέννησε τον Ελεάζαρ, και ο Ελεάζαρ γέννησε το Ματθάν, και ο Ματθάν γέννησε τον Ιακώβ, και ο Ιακώβ γέννησε τον Ιωσήφ τον άντρα της Μαρίας, από την οποία γεννήθηκε ο Ιησούς, ο λεγόμενος Χριστός. Όλες λοιπόν οι γενιές από τον Αβραάμ ως το Δαβίδ είναι δεκατέσσερις γενιές, και από το Δαβίδ ως τη μετοικεσία στη Βαβυλώνα είναι δεκατέσσερις γενιές, και από τη μετοικεσία στη Βαβυλώνα ως το Χριστό είναι δεκατέσσερις γενιές. Και η γέννηση του Ιησού Χριστού έγινε κατ΄ αυτόν τον τρόπο: Όταν μνηστεύτηκε η μητέρα του η Μαρία με τον Ιωσήφ, πριν αυτοί να συνευρεθούν, βρέθηκε να έχει παιδί στην κοιλιά της από το Άγιο Πνεύμα. Και ο Ιωσήφ ο άντρας της, επειδή ήταν δίκαιος και δεν ήθελε να τη διαπομπεύσει, αποφάσισε να την αποδιώξει κρυφά. Ενώ λοιπόν σκεφτόταν αυτά, ιδού, άγγελος Κυρίου φάνηκε σ’ αυτόν στο όνειρό του, λέγοντας: «Ιωσήφ, γιε του Δαβίδ, μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Μαρία τη γυναίκα σου. Γιατί αυτό που μέσα της γεννήθηκε είναι από Πνεύμα Άγιο. Και θα γεννήσει γιο, και θα καλέσεις το όνομά του Ιησού, γιατί αυτός θα σώσει το λαό του από τις αμαρτίες τους». Και όλα αυτά έχουν γίνει, για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε από τον Κύριο μέσω του προφήτη, όταν έλεγε: Ιδού, η παρθένος θα έχει παιδί στην κοιλιά και θα γεννήσει γιο και θα καλέσουν το όνομά του Εμμανουήλ, που όταν ερμηνεύεται σημαίνει: Ο Θεός είναι μαζί μας. Και όταν σηκώθηκε ο Ιωσήφ από τον ύπνο, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος του Κυρίου και παρέλαβε τη γυναίκα του, και δε γνώριζε αυτήν, ωσότου γέννησε γιο. Και κάλεσε το όνομά του Ιησού.
Σχόλια
Λίγες μόνο μέρες μας χωρίζουν από τη μεγάλη και κοσμοσωτήρια εορτή των Χριστουγέννων, τη «μητρόπολη πασών των εορτών» όπως την αποκαλεί χαρακτηριστικά ο ιερός Χρυσόστομος, και η Εκκλησία έρχεται σήμερα να μας παραθέσει τον κατάλογο που περιλαμβάνει τους κατά σάρκα προγόνους του Χριστού. Η παράθεση του καταλόγου αυτού γίνεται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο, ώστε να καταδείξει πως το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, ο Υιός, ενσαρκώθηκε, έγινε δηλαδή άνθρωπος, ήρθε στον κόσμο και μπήκε στην ανθρώπινη ιστορία. Παρά όμως, το γεγονός, αυτό, εντούτοις η ενσάρκωσή του και ο ερχομός του στον κοσμικό χρόνο και το χώρο παρουσιάζει μια ουσιαστική διαφορά από εκείνη των ανθρώπων.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζει το Ευαγγέλιο σήμερα, άγγελος Κυρίου φάνηκε στον Ιωσήφ, αποκαλύπτοντας πως το παιδί, που είχε μέσα της η Μαρία, γεννήθηκε από το Άγιο Πνεύμα. «Ιωσήφ, γιε του Δαβίδ, μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Μαρία τη γυναίκα σου. Γιατί αυτό που μέσα της γεννήθηκε είναι από Πνεύμα Άγιο». Η αποκάλυψη αυτή στον Ιωσήφ σκοπό έχει να επισημάνει στην ανθρωπότητα τη Θεία καταγωγή του Χριστού και συνεπώς την οντολογική διαφορά του από όλους τους άλλους ανθρώπους.
Ο Χριστός, δεν ήταν μόνο άνθρωπος, αλλά και Θεός ταυτόχρονα. Ήταν Θεάνθρωπος. Αυτό σημαίνει πως την ίδια στιγμή είχε δύο φύσεις, την ανθρώπινη και τη Θεία. Γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο ο Άγγελος εντέλλεται στον Ιωσήφ πως το παιδί που θα γεννηθεί πρέπει να ονομαστεί Ιησούς, αφού αυτός θα σώσει το λαό από τις αμαρτίες Αν ο Χριστός ήταν απλά άνθρωπος, όπως δυστυχώς υποστηρίζουν πολλές αιρέσεις, πώς θα μπορούσε να σώσει τους άλλους ανθρώπους από την αμαρτία; Μόνο ένας, και αυτός είναι ο Θεός, μπορεί να σώσει από τις αμαρτίες. Επομένως μόνο ο Χριστός, ο οποίος είναι Θεάνθρωπος μπορούσε να επιτελέσει αυτό το έργο. Άλλωστε το όνομα «Εμμανουήλ», εκτός του ότι διαλαλεί αιώνια στην ανθρωπότητα το άπειρο έλεος του Θεού και τη μεγάλη του συγκατάβαση, σύμφωνα με τη διδασκαλία πολλών Πατέρων, περικλείει τη διδασκαλία για τις δύο φύσεις του Χριστού, την ανθρώπινη και τη θεία, πράγμα που δηλώνει και βεβαιώνει το σκοπό του ερχομού του Χριστού, που είναι η σωτηρία του ανθρώπου.
Η εορτή των Χριστουγέννων, το κοσμοσωτήριο αυτό γεγονός το οποίο ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αποκαλεί «σεισμόν γης», και ο Μέγας Βασίλειος «τα σωτήρια του κόσμου, η γενέθλιος ημέρα της ανθρωπότητος, η κοινή εορτή πάσης της κτίσεως», συνιστά ευκαιρία πνευματικής αγαλλίασης αλλά και προβληματισμού, ταυτόχρονα, για το σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα η ανθρωπότητα. Η γέννηση του Χριστού φέρνει στον κόσμο όχι μόνο μήνυμα ελπίδας και προοπτικής αλλά και υπενθύμιση της ευθύνης των Χριστιανών για ό,τι αρνητικό συμβαίνει σε αυτόν. Ιδιαίτερα σήμερα, που η οικονομική κρίση μαστίζει τη χώρα μας, και όχι μόνο, η εορτή των Χριστουγέννων μας θέτει ενώπιον των ευθυνών μας για αντιμετώπιση της. Όπως το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος θέλοντας να μας ευεργετήσει, έγινε άνθρωπος «ίνα ημείς θεοποιηθώμεν», κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας, έτσι κι εμείς οφείλουμε να κοιτάξουμε το συνάνθρωπο, απλώνοντας σε αυτόν χείρα βοηθείας. Αυτό αποτελεί μίμηση του απολυτρωτικού έργου του Χριστού και μέσω βιώσεως του βαθύτερου πνευματικού νοήματος της εορτής των Χριστουγέννων.
Ι. Μ. Κύκκου 