Κυριακή Β΄ Νηστειών – Γρηγορίου Παλαμά – 31 Μαρτίου 2013

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Μαρκ. β’ 1-12

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Καπερναούμ˙ καί ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. Καί εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδέ τά πρός τήν θύραν˙ καί ἐλάλει αὐτοῖς τόν λόγον. Καί ἔρχονται πρός αὐτόν, παραλυτικόν φέροντες, αἰρόμενον ὑπό τεσσάρων. Καί μή δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διά τόν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τήν στέγην ὅπου ἦν˙ καί ἐξορύξαντες χαλῶσι τόν κράββατον, ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικός κατέκειτο. Ἰδών δέ ὁ Ἰησοῦς τήν πίστιν αὐτῶν, λέγει τῷ παραλυτικῷ˙ Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Ἦσαν δέ τινες τῶν Γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι, καί διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὑτῶν˙ Τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας, εἰμή εἷς, ὁ Θεός; Καί εὐθέως ἐπιγνούς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὑτοῦ, ὅτι οὕτω διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς˙ Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; Τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ˙ Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι˙ ἤ εἰπεῖν˙ Ἔγειραι, καί ἆρόν σου τόν κράββατον, καί περιπάτει; Ἵνα δέ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπί τῆς γῆς ἁμαρτίας˙ (λέγει τῷ παραλυτικῷ˙) Σοί λέγω, ἔγειραι, καί ἆρον τόν κράββατόν σου, καί ὕπαγε εἰς τόν οἶκόν σου. Καί ἠγέρθη εὐθέως, καί ἄρας τόν κράββατον, ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων˙ ὥστε ἐξίστασθαι πάντας, καί δοξάζειν τόν Θεόν λέγοντας˙ Ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

 

Μετάφραση
Η θεραπεία του Παραλυτικού της Καπερναούμ

Τον καιρό εκείνο μπήκε ο Ιησούς στην Καπερναούμ και διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι. Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα˙ και τους κήρυττε το μήνυμά του. Έρχονται τότε προς αυτόν, κουβαλώντας έναν παράλυτο, που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος. Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες». Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους. «Πως μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλονταν τον Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός». Αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: «σου συγχωρούνται οι αμαρτίες» ή να του πω, «σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα»; Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί πάνω στη γη αμαρτίες» – λέει στον παράλυτο: «Σ’ εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σ’ όλους βγήκε έξω, έτσι που θαύμαζαν όλοι και δόξαζαν τον Θεό λέγοντας: «Τέτοια πράγματα ποτέ ως τώρα δεν είδαμε!»

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Η Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών είναι αφιερωμένη σ’ ένα υπέρμαχο αγωνιστή της Ορθοδοξίας, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, ο οποίος προτρέπει όλους τους πιστούς να περπατούν κάτω από το θείο Φως, που είναι ο Χριστός. Η κραυγή της ικεσίας του «Φώτισόν μου το σκότος! Φώτισόν μου το σκότος, Κύριε!» αποτελεί παράδειγμα ικεσίας για όλους εμάς που βαδίζουμε στο σκότος της αμαρτίας. Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του 13ου αιώνα. Νεώτατος, φλεγόμενος από τον πόθο της μοναχικής ζωής, έρχεται στο Άγιο Όρος. Οι συνεχείς επιδρομές των Αγαρηνών τον ανάγκασαν να καταφύγει στην Σκήτη της Βέροιας. Αργότερα γύρισε στο Άγιο Όρος και κατόπιν ανεδείχθη Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Πηγαίνοντας για την Κωνσταντινούπολη συλλαμβάνεται κι αιχμαλωτίζεται από τους Αγαρηνούς, για να ελευθερωθεί λίγα χρόνια αργότερα. Την εποχή αυτή παρουσιάστηκε ο Βαρλαάμ ο Καλαβρός, που σήκωσε τον φοβερό πόλεμο κατά των ησυχαστών. Ο Άγιος Γρηγόριος πάλεψε μαζί του με απίστευτη δύναμη και σοφία και τελικά νίκησε, αποδεικνύοντας με αδιάσειστα πνευματικά επιχειρήματα πως το Θαβώριο φως της Μεταμορφώσεως ήταν άκτιστο και όχι κτιστό.

Γι’ αυτό ἡ Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών είναι αφιερωμένη στη μνήμη του, καθώς και στη νίκη του ησυχασμού.

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013 ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ Αʹ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ).

Ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων καὶ σεπτῶν εἰκόνων (843 μ. Χ.).
Προεόρτια τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου Ἀρτέμονος ἐπισκόπου Σελευκείας τῆς Πισιδίας.

Μετάδοση Θείας Λειτουργίας από το Μετόχιο Ιεράς Μονής Κύκκου
Άγιος Προκόπιος (κάθε Κυριακή 7:30 π.μ. – 10:00 π.μ.)

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Ιωαν. α’ 44-52

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τήν Γαλιλαίαν˙ καί εὑρίσκει Φίλιππον, καί λέγει αὐτῷ˙ Ἀκολούθει μοι. Ἦν δέ ὁ Φίλιππος ἀπό Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καί Πέτρου. Εὑρίσκει Φίλιππος τόν Ναθαναήλ, καί λέγει αὐτῷ˙ Ὅν ἔγραψε Μωσῆς ἐν τῷ νόμῳ καί οἱ Προφῆται, εὑρήκαμεν Ἰησοῦν τόν υἱόν τοῦ Ἰωσήφ, τόν ἀπό Ναζαρέτ. Καί εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ˙ Ἐκ Ναζαρέτ δύναταί τι ἀγαθόν εἶναι; Λέγει αὐτῷ Φίλιππος˙ Ἔρχου καί ἴδε˙ Εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τόν Ναθαναήλ ἐρχόμενον πρός αὐτόν, καί λέγει περί αὐτοῦ˙ Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. Λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ˙ Πόθεν με γινώσκεις; Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς, καί εἶπεν αὐτῷ˙ Πρό τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπό τήν συκῆν εἶδόν σε. Ἀπεκρίθη Ναθαναήλ, καί λέγει αὐτῷ˙ Ραββί, σύ εἶ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, σύ εἶ ὁ Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ. Ἀπεκρίθη Ἰησοῦς, καί εἶπεν αὐτῷ˙ Ὅτι εἶπόν σοι˙ Εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει. Καί λέγει αὐτῷ˙ Ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν˙ Ἀπ’ ἄρτι ὄψεσθε τόν οὐρανόν ἀνεωγότα, καί τούς Ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας, καί καταβαίνοντας ἐπί τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου.

Μετάφραση

Τον καιρό εκείνο  ο Ιησούς αποφάσισε να πάει στη Γαλιλαία. Βρίσκει τότε τον Φίλιππο και του λέει: «Έλα μαζί μου». Ο Φίλιππος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά, την πατρίδα του Ανδρέα και του Πέτρου. Βρίσκει ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ και του λέει: «Αυτόν που προανάγγειλε ο Μωυσής στο νόμο, και οι προφήτες, τον βρήκαμε˙ είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ». «Μπορεί από τη Ναζαρέτ να βγει κάτι καλό;» τον ρώτησε ο Ναθαναήλ. «Έλα και δες μόνος σου», του λέει ο Φίλιππος. Ο Ιησούς είδε τον Ναθαναήλ να πλησιάζει και λέγει γι’ αυτόν: «Να ένας γνήσιος Ισραηλίτης, χωρίς δόλο μέσα του». «Από πού με ξέρεις;» τον ρωτάει ο Ναθαναήλ. Κι ο Ιησούς του απάντησε: «Προτού σου πει ο Φίλιππος να ’ρθείς , σε είδα που ήσουν κάτω απ’ τη συκιά». Τότε ο Ναθαναήλ του είπε: «Διδάσκαλε, εσύ είσαι ο Υιός του Θεού, εσύ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ». Κι ο Ιησούς του αποκρίθηκε: «Επειδή σου είπα πως σε είδα κάτω από τη συκιά, γι’ αυτό πιστεύεις; Θα δεις μεγαλύτερα πράγματα απ’ αυτά». Και του λέει: «Σας βεβαιώνω ότι θα δείτε να έχει ανοίξει ο ουρανός, και οι άγγελοι του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν πάνω στον Υιό του Ανθρώπου.

 

Θεία Λειτουργία Κυριακή ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ 17 Μαρτίου 2013

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013
ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ

\ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Ματθ. στ’ 14-21

Εἶπεν ὁ Κύριος˙ Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος. Ἐάν δέ μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, οὐδέ ὁ Πατήρ ὑμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν. Ὅταν δέ νηστεύητε, μή γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταί, σκυθρωποί˙ ἀφανίζουσι γάρ τά πρόσωπα αὑτῶν, ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες˙ Ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσι τόν μισθόν αὑτῶν. Σύ δέ νηστεύων, ἄλειψαί σου τήν κεφαλήν, καί τό πρόσωπόν σου νίψαι˙ ὅπως μή φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλά τῷ Πατρί σου τῷ ἐν κρυπτῷ˙ καί ὁ Πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ, ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. Μή θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς, ὅπου σής καί βρῶσις ἀφανίζει, καί ὅπου κλέπται διορύσσουσι καί κλέπτουσι. Θησαυρίζετε δέ ὑμῖν θησαυρούς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σής, οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καί ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν, οὐδέ κλέπτουσιν. Ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ὑμῶν.

Μετάφραση

 Είπε ο Κύριος˙ αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα παραπτώματά τους, θα σας συγχωρήσει κι εσάς ο ουράνιος Πατέρας σας. Αν όμως δε συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε κι ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα δικά σας παραπτώματα. Όταν νηστεύετε, να μη γίνεστε σκυθρωποί, όπως οι υποκριτές, που παραμορφώνουν την όψη τους για να δείξουν στους ανθρώπους πως νηστεύουν. Σας διαβεβαιώνω πως έτσι έχουν κιόλας λάβει την ανταμοιβή τους. Εσύ, αντίθετα, όταν νηστεύεις, περιποιήσου τα μαλλιά σου και νίψε το πρόσωπό σου, για να μη φανεί στους ανθρώπους η νηστεία σου, αλλά στον Πατέρα σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις˙ θα σου το ανταποδώσει φανερά. Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη, όπου τους αφανίζει ο σκόρος και η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν. Αντίθετα, να μαζεύετε θησαυρούς στον ουρανό, όπου δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες δεν κάνουν διαρρήξεις και δεν τους κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρούς σας εκεί θα είναι και η καρδιά σας.

ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Γεννήθηκε στη Ρώμη στα τέλη του 4ου αιώνα. Οι γονείς του ήσαν ευσεβείς Χριστιανοί, μάλιστα ο πατέρας του ήταν συγκλητικός και ονομαζόταν Ευφημιανός. Οι δύο αυτοί σύζυγοι ήταν τόσο πολύ φιλάνθρωποι, ώστε καθημερινά παρέθεταν τραπέζι για τα ορφανά, τις χήρες και τους ξένους, τους οποίους διακονούσαν οι ίδιοι με τα χέρια τους. Όμως οι τόσο φιλάνθρωποι αυτοί άρχοντες ήσαν άτεκνοι. Μετά από επίμονες προσευχές, αξιώθηκαν να λάβουν από τον Θεό ως δώρο έναν υιό, τον οποίο ονόμασαν Αλέξιο και τον οποίο ανέθρεψαν χριστιανικά. Οι γονείς του ήθελαν να τον νυμφεύσουν, όμως την ίδια νύχτα του γάμου έφυγε κρυφά και πήγε στη Συρία και από ’κει κατέληξε στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Έμεινε σε ένα ναό για 17 χρόνια, ντυμένος με κουρέλια και συντηρούμενος από ελεημοσύνες των Χριστιανών, σαν να ήταν ζητιάνος. Ζούσε με νηστεία όλη τη βδομάδα και μόνο την Κυριακή, αφού μεταλάμβανε τα Άχραντα Μυστήρια, έτρωγε λίγο άρτο και έπινε λίγο νερό. Όσο για τα χρήματα που του έδιναν οι Χριστιανοί, δεν τα κρατούσε για τον εαυτό του αλλά τα μοίραζε στους φτωχούς. Μετά από 17 χρόνια βλέποντας ο άγιος ότι άρχισε να γίνεται γνωστός, αναχώρησε κρυφά για την Ταρσό της Κιλικίας αλλά αντίθετοι άνεμοι, ή μάλλον η Θεία Πρόνοια έφεραν το πλοίο στη Ρώμη. Σαν βγήκε στην πόλη, πήγε στο πατρικό του σπίτι, όπου σαν ζητιάνος, ζήτησε από τον πατέρα του ελεημοσύνη. Χωρίς να αναγνωρίσει τον γιο του ο Ευφημιανός πρόσταξε να δώσουν κατάλυμα στον ζητιάνο και να του δίδουν τροφή. Οι υπηρέτες του έδωσαν κατάλυμα σε μια άκρη του κήπου, όπου ζώντας ασκητικά πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του, άγνωστος κοντά στους γονείς του, οι οποίοι θρηνούσαν για το χαμό του. Όταν έλαβε την πληροφορία από τον Θεό ότι επίκειται η εκδημία του, ζήτησε από τον υπηρέτη να του φέρει χαρτί και μελάνι και έγραψε ποιος ήταν και ποιοι ήταν οι γονείς του. Κοιμήθηκε το έτος 410 μ.Χ. Την ίδια μέρα την ώρα της Θείας Λειτουργίας στον Ναό του Αγ. Πέτρου από τον Πάπα Ιννοκέντιο, παρουσία του αυτοκράτορα και πλήθους κόσμου μία φωνή ακούστηκε που έλεγε: «Αναζητήστε τον άνθρωπο του Θεού, θα δεηθεί για την πόλη και για όλους εσάς. Ήδη εξέρχεται του σώματος!» Όλοι άρχισαν να προσεύχονται και η φωνή ακούστηκε πάλι λέγοντας ότι ο άνθρωπος αυτός βρισκόταν στο αρχοντικό του Ευφημιανού. Αμέσως όλοι έφθασαν στο σπίτι, και κατευθείαν πήγαν στην καλύβα του ζητιάνου και τον βρήκαν ήδη νεκρό. Το πρόσωπό του άστραφτε και στο χέρι του κρατούσε ένα χαρτί. Σαν το διάβασαν κατάλαβαν πως ο ζητιάνος ήταν ο Αλέξιος και ξέσπασαν σε θρήνο.
Ο Άγιος Αλέξιος σε όλους τους αιώνες έμεινε γνωστός με την προσωνυμία «ο Άνθρωπος του Θεού», από τη φωνή που ακούστηκε από τον ουρανό και η οποία έλεγε «ζητήσατε τον άνθρωπο του Θεού». Η τίμια Κάρα του Αγίου Αλεξίου αργότερα μεταφέρθηκε από τη Ρώμη στο Βυζάντιο και από εκεί δωρήθηκε στη Μονή της Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα και ο Άγιος Αλέξιος τιμάται ως πολιούχος των Καλαβρύτων στην Πελοπόννησο.

Η μνήμη του Αγίου Αλεξίου, του Ανθρώπου του Θεού, τιμάται από την Ορθόδοξο Εκκλησία μας στις 17 Μαρτίου.

Ιερά Μητρόπολις Ταμασού και Ορεινής Ιστορία – Μνημεία – Τέχνη

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐας και ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Ιδρύματος Τραπέζης Κύπρου κ. Γιάννης Κυπρή σας προσκαλούν στην παρουσίαση της έκδοσης

Ιερά Μητρόπολις Ταμασού και Ορεινής Ιστορία – Μνημεία – Τέχνη.

Τρίτη, 12 Μαρτίου 2013, ώρα 19:30

Αίθουσα Εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Ιδρύματος «Αρχάγγελος» της Ιεράς Μονής Κύκκου,
στον Αρχάγγελο

Η εκδήλωση περιλαμβάνει

– Χαιρετισμό από τον Πανιερώτατο

Μητροπολίτη Ταμασού και

Ορεινής κ. Ησαΐα

– Χαιρετισμό από τον Πρόεδρο

του Πολιτιστικού Ιδρύματος

Τραπέζης Κύπρου

κ. Γιάννη Κυπρή

– Παρουσίαση της έκδοσης:

Σταύρος Φωτίου, Αναπληρωτής

Καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου

Ανδρέας Φούλιας, Βυζαντινολόγος

Γιώργος Γεωργής, Αναπληρωτής

Καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου

– Αντιφώνηση από τον επιμελητή

της έκδοσης Κωστή Κοκκινόφτα,

Ερευνητή Κέντρου Μελετών Ιεράς

Μονής Κύκκου

– Απάνθισμα ύμνων της

Ακολουθίας της Σύναξης των

Ταμασέων Αγίων από τη

Βυζαντινή Χορωδία της Ιεράς

Μητροπόλεως Ταμασού και

Ορεινής “Όσιος Νείλος”

Διάρκεια εκδήλωσης 60 λεπτά

Θεία Λειτουργία Κυριακή 10 Μαρτίου 2013 της Απόκρεω

Θεία Λειτουργία
Μετόχιο Ιεράς Μονής Κύκκου, Άγιος Προκόπιος

Μετάδοση Θείας Λειτουργίας από το Μετόχιο Ιεράς Μονής Κύκκου
Άγιος Προκόπιος (κάθε Κυριακή 7:30 π.μ. – 10:00 π.μ.)

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Ματθ. κε’ 31-46

Εἶπεν ὁ Κύριος˙  Ὅταν ἔλθῃ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὑτοῦ,  καί πάντες οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπί θρόνου δόξης αὑτοῦ·  Καί συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τά ἔθνη˙ καί ἀφοριεῖ αὐτούς ἀπ’ ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμήν ἀφορίζει τά πρόβατα ἀπό τῶν ἐρίφων˙  καί στήσει τά μέν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τά δέ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων.  Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεύς  τοῖς  ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου·  ἐπείνασα γάρ, καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν˙ ἐδίψησα, καί ἐποτίσατέ με˙ ξένος ἤμην, καί συνηγάγετέ με˙ γυμνός, καί περιεβάλετέ με˙ ἠσθένησα, καί ἐπεσκέψασθέ με˙ ἐν φυλακῇ ἤμην, καί ἤλθετε πρός με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι, λέγοντες· Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα, καί ἐθρέψαμεν; ἤ διψῶντα καί ἐποτίσαμεν; πότε δέ σε εἴδομεν ξένον, καί συνηγάγομεν, ἤ γυμνόν, καί περιβάλομεν;  πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἤ ἐν φυλακῇ, καί  ἤλθομεν πρός σε;  καί ἀποκριθείς ὁ Βασιλεύς, ἐρεῖ αὐτοῖς·  Ἀμήν  λέγω ὑμῖν,  ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί  ἐποιήσατε.  Τότε ἐρεῖ καί τοῖς ἐξ εὐωνύμων· Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον, τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ·  ἐπείνασα γάρ, καί οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν˙ ἐδίψησα καί οὐκ ἐποτίσατέ με˙  ξένος ἤμην, καί οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καί οὐ περιεβάλετέ με˙ ἀσθενής καί ἐν φυλακῇ, καί οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.  Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καί αὐτοί, λέγοντες·  Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα, ἤ διψῶντα, ἤ ξένον, ἤ γυμνόν, ἤ ἀσθενῆ, ἤ ἐν φυλακῇ, καί οὐ διηκονήσαμέν σοι;  Τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς, λέγων· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδέ ἐμοί ἐποιήσατε. Καί ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δέ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον.

 Μετάφραση

Όταν θα έλθει ο Υιός του Ανθρώπου με όλη του τη μεγαλοπρέπεια, και θα τον συνοδεύουν όλοι οι άγιοι άγγελοι, θα καθίσει στο μεγαλόπρεπο θρόνο του. Τότε θα συναχτούν μπροστά του όλα τα έθνη, και θα τους ξεχωρίσει όπως ξεχωρίζει ο βοσκός τα πρόβατα από τα ερίφια. Τα πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του και τα ερίφια στ’ αριστερά του. Θα πει τότε ο βασιλιάς σ’ αυτούς που βρίσκονται δεξιά του: «ελάτε, οι ευλογημένοι απ΄ τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί απ’ την αρχή του κόσμου. Γιατί πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’ επισκεφτήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν οι άνθρωποι του Θεού: «Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιεις; Πότε σε είδαμε ξένον και σε περιμαζέψαμε ή γυμνόν και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστον ή φυλακισμένον κι ήρθαμε να σε δούμε; Κι ο βασιλιάς θα τους απαντήσει: «σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδελφούς μου, τα κάνατε για μένα». Ύστερα θα πει και σ’ αυτούς που βρίσκονται αριστερά του: «φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι˙ πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους δικούς του. Γιατί πείνασα και και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με περιμαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν κι αυτοί: «Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον ή διψασμένον ή ξένον ή γυμνόν ή άρρωστον ή φυλακισμένον και δε σε υπηρετήσαμε;» Και θα τους απαντήσει: «σας βεβαιώνω πως αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους άσημους αδελφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα». Κι αυτοί θα πάνε στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή».

Aνακοίνωσις Ιερού Ναού Αγίου Προκοπίου Μετοχίου Κύκκου

ANAKOINΩΣΙΣ

ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ

ΜΕΤΟΧΙΟΥ  ΚΥΚΚΟΥ

Η  ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ  ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΥ

ΨΑΛΛΕΤΑΙ  ΤΟ  ΕΣΠΕΡΑΣ  ΕΚΑΣΤΗΣ

ΔΕΥΤΕΡΑΣ, ΤΡΙΤΗΣ, ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΠΕΜΠΤΗΣ:

ΑΠΟ ΤΗΣ  18^ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ – 25^ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013

ΚΑΙ   ΠΕΡΙ   ΩΡΑΝ   5^ην   Μ.Μ.

ΑΙ  ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΑΙ

ΑΡΧΟΝΤΑΙ  ΠΕΡΙ   ΩΡΑΝ   6:30 Π.Μ.

ΕΚΑΣΤΗΣ  ΤΕΤΑΡΤΗΣ   ΚΑΙ   ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 

ΑΠΟ ΤΗΣ 20^ΗΣΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Η  ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ  ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ:

Α΄ ΣΤΑΣΙΣ –  22^Α ΜΑΡΤΙΟΥ
Β΄ ΣΤΑΣΙΣ  –  29^η ΜΑΡΤΙΟΥ
Γ΄ ΣΤΑΣΙΣ –  05^η   ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Δ΄ ΣΤΑΣΙΣ –  12^η  ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ – 19^ηΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΨΑΛΛΕΤΑΙ  ΠΕΡΙ ΤΗΝ 6^ην  ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΝ

ΕΚΑΣΤΗΣ   ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΜΑΡΤΙΟ

ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΝ 6.45^ην  ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΝ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΑΠΡΙΛΙΟ

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ  17^ην ΑΠΡΙΛΙΟΥ  ΠΕΡΙ  ΩΡΑΝ  5^ην  Μ.Μ.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ  26^ηνΑΠΡΙΛΙΟΥ ΨΑΛΛΕΤΑΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ  ΛΑΖΑΡΟΥ  ΚΑΙ  ΕΙΣ  ΤΗΝ   ΣΥΝΕΧΕΙΑΝ

ΤΟ  ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΝ.

Κυριακή του Ασώτου, Θεια Λειτουργία στο Μετόχιο Κύκκου, Άγιος Προκόπιος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΣΩΤΟΥ (Λουκ. 15:11-32)

Κυριακή 3 Mαρτίου  2013

Θεία Λειτουργία Κυριακής 3 Μαρτίου 2013 απευθείας μετάδοση από το Μετόχιο Κύκκου

Αρχαίο Κείμενο

Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς.  καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον.  καὶ μετ’ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως.  δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὰ κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι.  καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους·  καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ.  εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι!  ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου·  οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.  καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα ἑαυτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.  εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱὸς· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου.  εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας,  καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν,  ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησεν, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι.  Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα.  ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει, καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν.  ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν.  ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρὶ· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ·  ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν.  ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ’ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν·  εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

Μετάφραση

     Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους.  Και ο νεότερος από αυτούς είπε στον πατέρα του: Πατέρα, δώσε μου το μέρος της περιουσίας που μου ανήκει. Εκείνος διαίρεσε σ’ αυτούς την περιουσία.  Και μετά από λίγες ημέρες, αφού τα σύναξε όλα ο νεότερος γιος, αποδήμησε σε χώρα μακρινή και εκεί διασκόρπισε την περιουσία του ζώντας άσωτα.  Και όταν αυτός τα δαπάνησε όλα, έγινε ισχυρός λιμός στη χώρα εκείνη, και αυτός άρχισε να στερείται.  Και τότε πήγε και προσκολλήθηκε σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, και τον έστειλε στους αγρούς του να βόσκει χοίρους.  Και αυτός επιθυμούσε να χορτάσει από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, και κανείς δεν του έδινε.  Τότε συνήλθε και είπε: Σε πόσους μισθωτούς του πατέρα μου περισσεύουν άρτοι, ενώ εδώ εγώ χάνομαι από λιμό.  Αφού σηκωθώ, θα πορευτώ προς τον πατέρα μου και θα του πω: Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και μπροστά σου,  δεν είμαι άξιος πια να ονομαστώ γιος σου. κάνε με όπως έναν από τους μισθωτούς σου.  Και σηκώθηκε και ήρθε προς τον δικό του πατέρα. Ενώ λοιπόν αυτός απείχε ακόμα μακριά, τον είδε ο πατέρας του και τον σπλαχνίστηκε και, αφού έτρεξε, έπεσε πάνω στον τράχηλό του και τον καταφίλησε. Του είπε τότε ο γιος: Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και μπροστά σου, δεν είμαι άξιος πια να ονομαστώ γιος σου.  Είπε όμως ο πατέρας προς τους δούλους του: Γρήγορα, φέρτε έξω την πρώτη στολή και ντύστε τον, και δώστε δαχτυλίδι στο χέρι του και υποδήματα στα πόδια,  και φέρτε το καλοθρεμμένο μοσχάρι, σφάξτε το, και να φάμε να ευφρανθούμε,  γιατί αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και ξανάζησε, ήταν χαμένος και βρέθηκε. Και άρχισαν να ευφραίνονται.  Ο γιος του ο πρεσβύτερος ήταν τότε στον αγρό. Και καθώς ερχόταν και πλησίασε στην οικία, άκουσε συμφωνίες οργάνων και χορούς  και, αφού προσκάλεσε έναν από τους δούλους, ζητούσε να μάθει τι σήμαιναν αυτά.  Εκείνος του είπε: Ο αδελφός σου έχει έρθει, και έσφαξε ο πατέρας σου το μοσχάρι το καλοθρεμμένο, γιατί τον έλαβε πίσω υγιή.  Αυτός τότε οργίστηκε και δεν ήθελε να εισέλθει, αλλά ο πατέρας του εξήλθε και τον παρακαλούσε να μπει μέσα.  Εκείνος αποκρίθηκε και είπε στον πατέρα του: Ιδού, τόσα έτη σε υπηρετώ σαν δούλος και ποτέ δεν παράβηκα εντολή σου, αλλά σ’ εμένα ποτέ δεν έδωσες ένα κατσίκι, για να ευφρανθώ μαζί με τους φίλους μου.  Όταν όμως αυτός ο γιος σου ήρθε, που σου κατάφαγε το βιος μαζί με πόρνες, έσφαξες γι’ αυτόν το καλοθρεμμένο μοσχάρι!  Εκείνος του είπε: Παιδί μου, εσύ πάντοτε είσαι μαζί μου, και όλα τα δικά μου είναι δικά σου.  Έπρεπε όμως να ευφρανθούμε και να χαρούμε, γιατί αυτός ο αδελφός σου ήταν νεκρός και έζησε, και χαμένος και βρέθηκε.

Σχόλια

     Καμιά άλλη παραβολή του ευαγγελίου δεν έχει τόσο θεολογικό και ανθρωπολογικό βάθος και περιεχόμενο όσο η σημερινή. Λόγω της σπουδαιότητας και του σημαντικού μηνύματός που κομίζει προς τους ανθρώπους, δίκαια χαρακτηρίστηκε ως «ο μαργαρίτης» μεταξύ των παραβολών του ευαγγελίου. Η παραβολή αποκαλύπτει με τον πλέον παραστατικό τρόπο το μέγεθος της ανεξάντλητης αγάπης του Θεού προς τον εκπεσόντα και αμαρτωλό άνθρωπο, όταν αυτός επιδείξει μετάνοια και στραφεί προς αυτόν. 
Ο μικρότερος υιός της παραβολής συνειδητά επέλεξε να κάνει άσωτη ζωή, και να απομακρυνθεί από τον πατέρα του. Τόση αγάπη και σεβασμό προς την ελευθερία του γιού του  είχε ο πατέρας, ώστε δεν προέβαλε οποιαδήποτε αντίσταση στο θέλημα του παιδιού του. Ο υιός, εγκαταλείποντας τον πατέρα του και αισθανόμενος πως απέκτησε επιτέλους την ελευθερία του,  άνοιξε τα φτερά του για μια ζωή, όπως ακριβώς την ήθελε ο ίδιος. Όταν όμως ήρθε πείνα στη περιοχή που ζούσε, και αφού εν τω μεταξύ διασκόρπισε όλη την περιουσία που διέθετε, άρχισε να βιώνει στον απόλυτο βαθμό τη στέρηση, δηλαδή τις συνέπειες της αυθαιρεσίας του. Τελικά, μη αντέχοντας άλλο τη στέρηση στην οποία περιήλθε, αναγκάστηκε να ζητήσει δουλειά από άνθρωπο της περιοχής, ο οποίος  τον έστειλε να βόσκει χοίρους. Σε τόση μεγάλη  φτώχεια και στέρηση περιήλθε ο υιός, ώστε, για να επιβιώσει, έφτασε στο σημείο να θέλει να καταναλώνει από την τροφή που τρέφονταν οι χοίροι, τα κεράτια. Κάποτε, όμως, , ο υιός ήλθε στον εαυτό του, βρήκε, όπως θα λέγαμε τα λογικά του. Και αρχίζοντας να σκέπτεται την πλούσια ζωή που είχε όταν ζούσε με τον πατέρα του, πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει σε αυτόν. Μετανόησε πικρά για την απόφαση του να εγκαταλείψει τον πατέρα του καθώς και για την άσχημη ζωή που είχε. Αποφάσισε μάλιστα, όταν επιστρέψει στον πατέρα του να παραδεχτεί πως αμάρτησε και να ζητήσει από αυτόν να τον συμπεριλάβει στους εργάτες του, λέγοντας τούτα τα λόγια: «πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου·  οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου».

Η εξέλιξη της διήγησης της παραβολής είναι όντως  συγκλονιστική και πέρα για πέρα συγκινητική. Ο βουτηγμένος στην αμαρτία υιός, αφού μετανόησε,  πήρε επιτέλους τον δρόμο της επιστροφής. Προς μεγάλη του έκπληξη, στον δρόμο  τον είδε από μακρυά ο πατέρας του, ο οποίος όχι μόνο δεν τον έδιωξε αλλά τον «ἐσπλαγχνίσθη» και επιπλέον  «δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν»! Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως ο πατέρας δεν ζήτησε ούτε απαίτησε οποιαδήποτε εξήγηση από το παιδί του. Αρκέστηκε στη μετάνοια και στην επιστροφή  του παιδιού του! Δέχτηκε πίσω το παιδί του με πολλή χαρά, και όχι μόνο δεν τον κατέστησε ως ένα από τους εργάτες του, αλλά αντίθετα,  ζήτησε από τους δούλους του να τον ντύσουν με την καλύτερη στολή,  να του φορέσουν δακτυλίδι στο χέρι και υποδήματα στα πόδια και να διαθέσουν το καλοθρεμμένο μοσχάρι, ώστε όλοι μαζί να γιορτάσουν για το μεγάλο γεγονός της επιστροφής του παιδιού του. Έτσι, με βάση τις οδηγίες του πατέρα, άρχισαν όλοι να γιορτάζουν!

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός δέχεται τον μετανοημένο άνθρωπο. Συνεπώς για την Εκκλησία, η επιστροφή ενός αμαρτωλού στο Θεό αποτελεί χαρμόσυνο γεγονός και όχι κάτι το οποίο πρέπει να προκαλεί αντιδράσεις, όπως αυτές τις οποίες προκάλεσε ο μεγαλύτερος υιός της παραβολής. Εκείνος, βλέποντας τη μεγάλη εορτή επαναστάτησε. «Ωργίσθη» λέει το ευαγγέλιο, και δεν ήθελε να συμμετάσχει στη γιορτή. Προχώρησε μάλιστα ένα βήμα παρακάτω, παραπονούμενος για τη στάση του πατέρα του, την οποία προφανώς δεν μπορούσε να κατανοήσει. Έτσι, διαμαρτυρόμενος για τη στάση του πατέρα του, υπενθύμισε σ’ αυτόν πως τόσα χρόνια του δούλευε και ουδέποτε παρήλθε εντολή του. Συνεχίζοντας τη διαμαρτυρία, παραπονέθηκε ευθέως στον πατέρα του πως  «ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ·». Και τελικά κατέκρινε με μένος τον αδελφό του, υπενθυμίζοντας πως εκείνος  σπατάλησε την πατρική περιουσία με πόρνες. Και μη αντέχοντας άλλο, εξέφρασε παράπονο για το λόγο πως ο πατέρας έσφαξε το καλοθρεμμένο μοσχάρι, όταν επέστρεψε ο αδελφός του ο αμαρτωλός.

Αν στη στάση την οποία επέδειξε ο μεγαλύτερος υιός της παραβολής βλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο εμείς θα αντιμετωπίζαμε κάποιον συνάνθρωπό μας, τότε αυτό σημαίνει πως απέχουμε πολύ από το πνεύμα του ευαγγελίου, στο οποίο αποκαλύπτεται το ήθος του Θεού. Υπάρχει μεγάλη απόσταση στον τρόπο με τον οποίο ενεργεί ο Θεός και στον τρόπο με τον οποίο συνήθως  σκέπτονται και ενεργούν οι άνθρωποι. Ο βαθμός με τον οποίο μπορεί ο άνθρωπος να ενεργήσει, όπως ακριβώς ο πατέρας της παραβολής, που δέχτηκε τον αμαρτωλό και μετανοημένο υιό του με πολλή αγάπη, αποτελεί το μέτρο της ποιότητας της πίστης του καθενός μας.