To Διοικητικό Συμβούλιο, η Διεύθυνση και το Προσωπικό του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου διοργάνωσαν εκδήλωση προς τιμή του γνωστού και καταξιωμένου συγγραφέα-ιστορικού και πρώην Τμηματάρχη Προγραμμάτων Τηλεόρασης του Ιδρύματος Άντρου Παυλίδη.
Η Εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, 12 Δεκεμβρίου 2012, στην αίθουσα διασκέψεων «Τάσσος Παπαδόπουλος» στο κτίριο του Αρχείου του Ιδρύματος και σ’ αυτήν παρρέστησαν ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Γιαννάκης Ομήρου, οι Μητροπολίτες Κύκκου και Τηλλυρίας κ.κ. Νικηφόρος, Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐας, ο βετεράνος πολιτικός Δρ Βάσος Λυσσαρίδης, Υπουργοί, Βουλευτές, στελέχη του Ιδρύματος και πλήθος κόσμου.
Τους παρισταμένους στην Εκδήλωση καλωσόρισε η Ανώτατη Λειτουργός του Ιδρύματος κ. Γιάννα Ιακώβου. Ακολούθως έγιναν Χαιρετισμοί από το Γενικό Διευθυντή του Ιδρύματος Θέμη Θεμιστοκλέους, από τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Μάκη Συμεού, από τον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων Γιαννάκη Ομήρου, από την Υπουργό Υγείας κ. Ανδρούλα Αγρότου, εκ μέρους του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, και από τον Διευθυντή Ειδήσεων του Ιδρύματος, Γιαννάκη Καρεκλά.
Χαιρετισμό στην Εκδήλωση απηύθυνε και ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Νικηφόρος, Στον απαράμιλλης φιλολογικής ομορφιάς Χαιρετισμό του, ο Πανιερώτατος χαρακτήρισε τον τιμώμενο ως «μελισταγή καί πολύφωτο», «ἐραστή τοῦ πνεύματος», «σοφό τοῦ λόγου ἀρχιτέκτονα καί γρήγορο τῆς ἐπιστήμης ὑπηρέτη», «ἱεροφάντη μέγα καί μυσταγωγό ἀληθινό τῆς γνώσεως καί τῆς σοφίας», «ἐπιστήμονα ἄψογο καί ἀκηλίδωτο», «γίγαντα τοῦ πνεύματος καί μέγα τῆς ἐπιστήμης σκαπανέα καί τῆς ἱστορίας ἀκαταπόνητο μελετητή καί ἐξαίρετο ἑρμηνευτή», αναφερόμενος παράλληλα στο τεράστιο και πολυσήμαντο συγγραφικό του έργο.
Κατά τη διάρκεια της Εκδήλωσης, προβλήθηκε ταινία για τη ζωή και το έργο του τιμώμενου, έγινε απαγγελία ποιήματος από την ποιητική του συλλογή και αναγνώστηκε απόσπασμα από πρόσφατο μυθιστόρημά του.
Στο τέλος έγινε αντιφώνηση από τον τιμώμενο συγγραφέα – ιστορικό Άντρο Παυλίδη.
Ο πλήρης Χαιρετισμός του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας κ.κ. Νικηφόρου έχει ως ακολούθως:
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΚΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΛΛΥΡΙΑΣ
κ. ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ
ΑΝΤΡΟΥ ΠΑΥΛΙΔΗ
ΑΠΟ ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΥΠΡΟΥ
ΣΤΙΣ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε τῆς Βουλῆς τῶν Ἀντιπροσώπων,
Πανιερώτατοι,
Ἔντιμοι Κύριοι, Ὑπουργοί,
Ἔντιμοι Κύριοι Βουλευτές,
Κυρίες καί Κύριοι,
Ὁ Βάκων, ἔξοχος Θεολόγος καί φιλόσοφος τῆς Ἀγγλίας, εἶχε πεῖ τήν ἑξῆς βαρυσήμαντη ρήση: «ὁ ἔπαινος εἶναι ἀπαύγασμα ἀρετῆς». Γιά νά γίνει, δηλαδή, ἕνας ἄξιος πραγματικῶν ἐπαίνων, πού νά ἔχουν πραγματική ἀξία καί νά μήν εἶναι ἀηδεῖς κολακεῖες, πρέπει νά ἐπιτελεῖ πράξεις ἐξαιρετικές, ἀπορρέουσες ἀπό ὑψηλοφροσύνη καί ἀφοσίωση σέ ἀνώτερες ἰδέες. Μέ λίγα λόγια, πρέπει νά ὑπάρχει τό γνώρισμα ἀνώτερης ἀρετῆς, ἀπεργαζομένης τά ὑψηλά καί τά γενναῖα. Καί τῆς πολύμοχθης καί θεοπρεποῦς αὐτῆς ἀρετῆς φίλος γνήσιος καί σκαπανέας ὀτρηρός εἶναι ὁ τιμώμενος σήμερα ἀπό τό Διοικητικό Συμβούλιο, τή Διεύθυνση καί τό προσωπικό τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Ἱδρύματος Κύπρου, μελισταγής καί πολύφωτος Ἄντρος Παυλίδης, τοῦ Κοιλανίου τό ἐξαίρετο βλάστημα, τῆς Κύπρου ἡ εὐκοσμία, καί τῶν διδασκάλων τῶν ἀρχαίων ὁ ἐφάμιλλος.
Τό Ραδιοφωνικό Ἵδρυμα Κύπρου γεραίρει σήμερα, ἐν λαμπρᾷ πανηγύρει, τόν πρώην Τμηματάρχη τῶν τηλεοπτικῶν προγραμμάτων του Ἄντρο Παυλίδη, τό εὐγενές αὐτό καί λαμπρό τέκνο του, γιά ὅσα θαυμαστά καί ὑπέροχα ἐργάστηκε καί ἐπετέλεσε ὁ πνευματοφόρος αὐτός ἄνδρας, λαμπρύνοντας ἔτσι τό Ἵδρυμα αὐτό μέ τή δική του πολύμορφη καί πολυδιάστατη μόρφωση.
Ὁ «ἐν ὑψηλοῖς πετόμενος ἀετός» Ἄντρος Παυλίδης, ἡ λύρα αὐτή τοῦ πνεύματος, κατά τή διάρκεια τῆς γόνιμης καί καρποφόρας ὑπερ-τεσσαρακονταετοῦς παρουσίας του στό Ραδιοφωνικό Ἵδρυμα Κύπρου ἐπιμελήθηκε, ὡς τηλεοπτικός σκηνοθέτης, ἑκατοντάδες προγράμ-ματα, ἐπικαιρικά, λογοτεχνικά, μουσικά, ἐπετειακά, ἱστορικά, ἀρχαιολογικά καί ἄλλα πολλά, γοητεύοντας καί σαγηνεύοντας τούς τηλεθεατές του, ὅταν μέ τή ρητορική φωνή του, ἀλλά καί μέ σαφήνεια καί μέ κομψότητα σπάνια, μετέδιδε τίς γνώσεις του σ’ αὐτούς.
Προτοῦ γνωρίσω προσωπικά τόν Ἄντρο Παυλίδη, τόν ἐραστή αὐτόν τοῦ πνεύματος, τόν εἶχα ἤδη γνωρίσει, ὄχι μόνο μέσα ἀπό τίς σελίδες τῶν βιβλίων του, ἀλλά μέσα προπαντός ἀπό τίς τηλεοπτικές ἱστορικές καί ἀρχαιολογικές ἀφηγήσεις του. Γνώρισα τηλεοπτικά ἐξ αὐτοψίας καί αὐτηκοΐας τόν γοητευτικό καί συναρπαστικό παλμώδη λόγο του, πού διακρίνεται πάντοτε γιά τή θαυμάσια ψυχολογική του ἐμβάθυνση, γιά τόν ἐποπτικό καί πρακτικό χαρακτῆρά του, γιά τόν φυσικό χρωματισμό τῆς ἐκφωνήσεώς του, πού δέν ἔχει, ἐν ὀνόματι δῆθεν τῆς ἁπλότητας, ἀποκοιμιστική μονοτονία, ἀλλά, ὅπως οἱ λόγοι τοῦ Μωϋσέως στό κύκνειο ᾆσμά του στήν Παλαιά Διαθήκη, ἔτσι καί ὁ δικός του λόγος παρουσιάζεται, ἄλλοτε μέν ὡς «δρόσος» ἤ «ὡσεί νιφετός ἐπί χόρτον», ἄλλοτε δέ ὡς «ὑετός» ἤ «ὄμβρος ἐπ’ ἄγρωστιν» (Δευτερ. λβ’ 1-2). Σέ μερικές ὅμως περιπτώσεις, ἐκεῖ ὅπου χρειάζεται, ὁ λόγος του παρουσιάζεται ὡς ἀφυπνιστική γιά τίς συνειδήσεις ἀστραπή ἤ βροντή, μά ποτέ ὡς καταστρεπτικό χαλάζι.
Ἀλλά ὁ σοφός αὐτός τοῦ λόγου ἀρχιτέκτονας καί γρήγορος τῆς ἐπιστήμης ὑπηρέτης, εἶμαι βέβαιος πώς δέν βραβεύεται σήμερα μόνο γιά τό ἐπί σειράν ἐτῶν γόνιμο καί καρποφόρο ἔργο του στό Ραδιοφωνικό Ἵδρυμα Κύπρου, ἀλλά βραβεύεται ἡ ὅλη πολύεδρη, πολυσύνθετη, πολυσχιδής προσωπι-κότητά του, πού εἶναι μιά καλλίρροη, πολύκρουνη πηγή ἀπό τήν ὁποία ξεχύνονται τῆς πνευματοφόρου παυλίδειας σκέψεως τά νάματα, πού ζωογονοῦν τήν πνευματική ζωή τῆς Κύπρου.
Τιμοῦμε σήμερα ἕνα ἱεροφάντη μέγα καί μυσταγωγό ἀληθινό τῆς γνώσεως καί τῆς σοφίας. Τιμοῦμε ἕνα ἐπιστήμονα ἄψογο καί ἀκηλίδωτο, τοῦ ὁποίου τά συγγράμματα ἀπαρτίζουν βιβλιοθήκη ὁλόκληρη. Τιμοῦμε ἕνα γίγαντα τοῦ πνεύματος καί μέγα τῆς ἐπιστήμης σκαπανέα καί τῆς ἱστορίας ἀκαταπόνητο μελετητή καί ἐξαίρετο ἑρμηνευτή. Τιμοῦμε σήμερα καί γεραίρουμε τόν δωρηφορή-σαντα γέρας καί σέμνωμα στά καθ’ ἡμᾶς γράμματα. Τιμοῦμε καί γεραίρουμε τήν «ἀπό ὄρθρου βαθέως μέχρι νυκτός» ἀκούραστη δραστηριότητά του, τήν καθολικότητα τοῦ συγγραφικοῦ του χαρίσματος καί ταλάντου καί τήν ἀξιοθαύμαστη συνθετική του ἱκανότητα. Τιμοῦμε καί γεραίρουμε τόν Πρύτανη τῶν Κυπρίων συγγραφέων, πού ὡς ἀετός ὑψιπέτης διατρίβει στίς ὑψηλότατες κορυφές τοῦ πνεύματος.
Ὁ Ἄντρος Παυλίδης, προικισμένος θεόθεν μέ ἔκτακτα πνευματικά προσόντα καί ἔξοχα χαρίσματα καί μάλιστα μέ τό θεῖο δῶρο τῆς εὐφυΐας, εἶναι ἕνα μεγάλο κεφάλαιο γιά τόν τόπο μας, μιά ὑπέροχη δημιουργική φύση, μιά δεσπόζουσα, πολυσύνθετη πνευματική φυσιο-γνωμία, πού διακρίνεται καί ἀκτινοβολεῖ, σάν ἀδάμαντας πολυεδρικός. Ὁ βίος του εἶναι βίος πλούσιος σέ ὑπέροχη καί θαυμαστή πολύμορφη εὐκαρπία συγγραφική. Εἶναι ὄντως τό ἔργο του τό συγγραφικό κυριολεκτικά γιγάντιο καί κολοσσιαῖο. Πρόκειται γιά ἔργο ὠριγενείων διαστάσεων (κατά τή δική μας θεολογική συγκριτική ἔκφραση). Ἔργο, τοῦ ὁποίου ὁ ὄγκος καί ἡ πολυμέρεια καλύπτουν χώρους καί ὁρίζοντες εὐρύτατους. Πεζογραφία, ποίηση, χρονογράφημα, νουβέλες, ἀρθρογραφία, ἱστορία, ἀρχαιολογία, θέατρο, διήγηση, μυθιστο-ρηματική βιογραφία, σενάρια, κριτικές, πολιτικά σχόλια, δοκίμια, πραγματεῖες καί ἄλλα ἔργα ἀρχαιολογικοῦ καί κυπρολογικοῦ περιεχομένου, καθώς ἐπίσης καί πλῆθος ἄλλων δραστηριοτήτων, πού ἐπεκτείνονται ἀπό τή ζωγραφική καί τή γελοιογραφία μέχρι τή συμμετοχή σέ ἀρχαιολογικές ἀνασκαφικές ἐργασίες καί μέχρι τή φωτογραφία καί τή συμμετοχή του σέ Διεθνῆ Συνέδρια καί Διαλέξεις, ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά ἀποτελοῦν τό εὐρύ φάσμα τῆς συγγραφικῆς του δραστηριότητας, μέ τήν ὁποία συμβάλλει οὐσιαστικά στήν προαγωγή τοῦ πολιτισμοῦ καί τήν πνευματική τοῦ ἀνθρώπου ἀνάπτυξη. Ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν ἀψευδεῖς μάρτυρες τῆς θαυμαστῆς συγγραφικῆς δραστηριότητας τοῦ χαλκέντερου αὐτοῦ ἄνδρα, καί διαλαλοῦν ταυτόχρονα τή δύναμη τῆς γραφίδας του, τό καθαρό του πνεῦμα, τήν ὀξύνοια καί εὐφυΐα του, ἀλλά καί τή φιλοπατρία του καί τόν ἀειθαλῆ ἔρωτά του πρός τήν ἀλήθεια, τή δικαιοσύνη, τήν ἐλευθερία καί τή δημοκρατία.
Πράγματι δέν εἶναι κολακείας ρῆμα, ἀλλά ἀληθείας ἔκφραση, ὅτι στή σεπτή χορεία τῶν πνευματικῶν τῆς Κύπρου ἀνδρῶν ἡ μορφή τοῦ Ἄντρου Παυλίδη προέχει φωτεινή καί μεγαλειώδης. Ὁ Ἄντρος Παυλίδης εἶναι χωρίς σύγκριση ὁ πολυγραφώτερος καί πολυμερέστερος συγγραφέας – ἐπιστήμονας τῆς πατρίδας μας κατά τή σύγχρονη αὐτή ἐποχή μας. Συγγραφέας -ἐρευνητής, πού ἀσχολήθηκε μέ ὅλα σχεδόν τά εἴδη τοῦ λόγου. Ἡ ἁπλῆ καί μόνο ἀρίθμηση τῶν τίτλων τῶν συγγραμμάτων του θά ἀπαιτοῦσε χρόνο πολύ, πού ἐκφεύγει τῶν ὁρίων ἑνός χαιρετισμοῦ. Ἁπλῶς ἐνδεικτικά καί μόνο δέν μπορεῖ νά μήν ἀναφέρει κανείς, μεταξύ τῶν ἄλλων ἀριστοπονημάτων του, τήν εἰκοσάτομη «Μεγάλη Κυπριακή Ἐγκυκλοπαίδεια», τό τετράτομο ἔργο του «Ἱστορία τῆς νήσου Κύπρου», τό τρίτομο «Ἡ Κύπρος ἀνά τούς αἰῶνες», τό δίτομο ἔργο του «Μακάριος», τό μονότομο «Μακάριος-Ἱστορικά Ντοκουμέντα», τό δίτομο ἔργο «Φάκελος τῆς Κύπρου-Ἄκρως Ἀπόρρητος», τά χρονικά τῶν Κυπρίων μεσαιωνικῶν συγγραφέων «Λεοντίου Μαχαιρᾶ» καί «Γεωργίου Βουστρωνίου», ὅπως καί τή μεταφρασμένη ἀπό τά Ἰταλικά «Ἱστορία τῆς Κύπρου» τοῦ Φλώριου Βουστρώνιου, καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Κυπριανοῦ τήν «Ἱστορία Χρονολογική τῆς Νήσου Κύπρου», καθώς ἐπίσης καί τή νουβέλα-χρονικό «Τά τάνκς», τά ἔργα «Ἡ Συνεδρία τῶν θαυμάτων», «Τό περιβόλι» ἤ «Ἔρχονται οἱ Τοῦρκοι», τήν ποιητική σύνθεση «Κερύνεια Συμβασιλεύουσα», τό λογοτεχνικό «Ταξιδεύοντας στή Ρώμη-Φλωρεντία», τό δίτομο ἔργο «Ἡ Κωνσταντίνου Πόλις καί σύντομη ἱστορία τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας», τό θεατρικό ἔργο του «Ἰωαννίκιος» καί τό τελευταῖο μυθιστόρημά του «Ὁ τελευταῖος Παλαιολόγος». Ὅλα αὐτά τά ἁπλῶς ἐνδεικτικά τοῦ εὐρύτερου ἔργου του, ἀποτελοῦν μνημεῖα ἀκατάλυτα τῆς ἐπιστημονικῆς καί συγγραφικῆς του ἐμβρίθειας, ἀποτελοῦν ἔργο πολύπτυχο, πολύεδρο καί πολυδιάστατο, πού μνημονεύεται ἤδη καί θά μνημονεύεται ἐσαεί καί στό μέλλον, ὡς σταθμός τῆς νεώτερης κυπριακῆς ἱστορίας καί γραμματείας, καί θά ἐπιβάλλει ὑποχρεώσεις σέ ὅλους ὅσοι σχετίστηκαν μαζί του, εἴτε ὡς ὁμοδίαιτοι πνευματικοί ἀδελφοί, εἴτε ὡς ἀκροατές του, εἴτε ὡς ἀναγνῶστες του.
Πέραν, ὅμως, ἀπό ὅλα αὐτά εἶναι ἐπιβεβλημένο νά λεχθεῖ ὅτι ὁ εὐμοιρῶν ἀρτιωτάτης μορφώσεως Ἄντρος Παυλίδης δέν κινεῖται μονόπλευρα στή σφαῖρα τῆς ὑψηλῆς θεωρίας, ἀλλά εἶναι καί ὁ ἀγωνιστής ἐπιστήμονας, πού θέτει συνέχεια τήν εὐφυΐα του, τή γνώση του, τό ὀξύ πνεῦμά του καί τό σαγηνευτικό, ρητορικό, διαλεκτικό καί συγγραφικό, ἐρευνητικό του τάλαντο στήν ὑπηρεσία τῆς χειμαζόμενης πατρίδας.
Ὁ βαθύς πόνος καί ὁ ἄπειρος πόθος του εἶναι νά δεῖ ἐπί τέλους τήν πατρίδα του ἀποκαθηλωμένη ἀπό τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου της καί δικαιωμένη. Καί πρός τοῦτο ὑψώνει συνέχεια τήν πύρινη κραυγή τῆς ἀγωνίας του, καί προτείνει ἀδιάκοπα τό ἀκονισμένο πνευματικό ξίφος του στή μάχη γιά λευτεριά καί δικαίωση.
Ὁ Ἄντρος Παυλίδης εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν ἡρωϊκός μαχητής καί γενναῖος ἀγωνιστής ἀρχῶν καί ἰδεῶν ἐθνικῶν καί δημοκρατικῶν καί οὐδέποτε καί πρό οὐδενός κάμπτεται καί εἰς οὐδέν ὑπολογίζει θυσίες καί κόπους σωματικούς καί πνευματικούς, προκειμένου νά ἐπιβληθεῖ ἡ Ἀλήθεια καί τό Δίκαιο. Ἀσφαλῶς γιά τήν πρός τήν πατρίδα καί τή Δημοκρατία κολοσσιαία προσφορά του εἶναι ἄξιος τῆς ἐθνικῆς εὐγνωμοσύνης μας.
Ἀλλά, κυρίες καί κύριοι, ὁ Ἄντρος Παυλίδης, ἡ ὑπερέκπαγλη αὐτή πνευματική φυσιογνωμία, δέν ἔχει ἀνάγκη γνωμῶν καί ἀντιλήψεων διαφόρων, καί μάλιστα τῶν ἐκ προκαταλήψεως ὁμιλούντων ἤ καί ἐξ ἀντιθέσεως πρός τάς ἀρχάς του ἐκφραζομένων. Δέν ἔχει ἀνάγκη, οὔτε χαρακτηρολογικῶν ἐγκωμίων πρός ἔξαρση τῆς προσωπικότητάς του, οὔτε καί δια-κρίσεων καί ἀξιολογικῶν ἐπί μέρους τοποθετήσεων προβολῆς τῆς μεγάλης ἐπιστημονικῆς, πνευμα-τικῆς, κοινωνικῆς, ἐθνικῆς καί ποικίλης ἄλλης αὐτοῦ δράσεως καί ζωῆς. Γιατί τά συγγράμματά του, τά ἔργα του, καί ὁ βίος του ὁμιλοῦν ἀφ’ ἑαυτῶν. Ἀπό ὅλα αὐτά ὑψώνεται εἰς δυσθεώρητα ὕψη, ὡς ἐπιστήμονας, ὡς θεατρικός συγγραφέας, ὡς ἱστορικός, ὡς χρονογράφος, ὡς δημοσιογράφος, ὡς διαφωτιστής, ὡς χρυσορρόας κήρυκας τῆς Ἀλήθειας καί τοῦ Δικαίου, ὡς ἄνθρωπος, ὡς Ἕλληνας.
Κυρίες καί Κύριοι,
Ἴδιον τοῦ πνεύματος εἶναι τό αἰώνιο καί ἀθάνατο, καί δεῖγμα τῆς σοφίας τό ἀειθαλές καί ἀμάραντο. Ὁ Ὅμηρος π.χ. πού δέν ἄφησε νά διαφύγουν τά τῶν Ἀχαιῶν ἀνδραγαθήματα, ὁ Πλάτωνας πού δέν ἐπέτρεψε νά ἀπωλεσθοῦν οἱ φιλοσοφικοί τοῦ Σωκράτους διάλογοι, ὁ Ἀριστοτέλης πού δέν ἠθέλησε νά ἀφανιστοῦν τῆς σοφίας αὐτοῦ τά ρήματα, καί τέλος οἱ ὑπό τοῦ πνεύματος τοῦ Ἁγίου πεφωτισμένοι τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας Πατέρες καί διδάσκαλοι, ὅλοι αὐτοί ἔμειναν στή διαδρομή τῶν αἰώνων οἱ ἴδιοι, ἀναλλοίωτοι, ἀκήρατοι, αἰώνιοι καί ἀθάνατοι. Αὐτό εἶναι τό μαρτύριον τῶν ἐπ’ ἀρετῇ καί παιδείᾳ διαλαμψάντων καί τῶν σοφά συγγράμματα στούς ἐπιλειπομένους καταλιπόντων. Δηλαδή, «τό ἀεί ζῆν καί ἀκαταπαύστως διδάσκειν καί νουθετεῖν καί καθοδηγεῖν εἰς τό διηνεκές»! Οἱ σοφοί εἰσέρχονται στήν ἀθανασία καί ζῶντες. Καί ὁ τιμώμενος σήμερα Ἄντρος Παυλίδης ἤδη εἰσῆλθε στήν ἀθανασία.
Μεγάλε ἐραστή τοῦ φωτός καί τῆς ἀλήθειας καί τοῦ λόγου πάγχρυσο στόμα, φίλε Ἄντρο Παυλίδη, νά εἶσαι βέβαιος ὅτι μέ τό πλήρωμα τοῦ χρόνου θά σταθεῖς, ὅπως εἶναι καί ἡ ἐπιθυμία σου, «μπροστά στούς μεγάλους κριτές τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος, τόν Εὐριπίδη, τόν Θουκυδίδη, τόν Ἀριστοφάνη, τόν Κοραῆ, τόν Ροΐδη, τόν Ψυχάρη, τόν Σικελιανό, τόν Παλαμᾶ καί τόσους ἄλλους» ἄξιος καί ὑπεράξιος, καί μέ σωστά ἑλληνικά, ὅπως εἶναι ἡ φιλοδοξία σου, θά ἀπολογηθεῖς σωστά, χωρίς νά τρέμεις τήν κρίση τους.
Ἐκ μέσης καρδίας εὔχομαι ὁ Θεός νά σοῦ χαρίζει ὑγεία καί μακροζωΐα, γιά νά συνεχίσεις ἀπρόσκοπτα καί καρποφόρα τό τόσο δημιουργικό καί πολύπλευρο ἔργο σου, πού δέν περιορίζεται μόνο στά ὅρια τῆς ἐποχῆς μας, ἀλλά ἀπευθύνεται καί στίς μελλοντικές γενεές.
Θερμά συγχαρητήρια στό Διοικητικό Συμβούλιο, τή Διεύθυνση καί τό προσωπικό τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Ἱδρύματος Κύπρου γιά τήν ὄμορφη αὐτή ἐκδήλωση. Σᾶς εὐχαριστῶ ὅλους.
Ι. Μ. Κύκκου 